- Merhaba , ben gece
- Gece ?
- Evet , neden şaşırdın ?
- Geceler merhaba demez ki .
- Ne der peki ?
- Ya hoş geldin ..
-ya da ?
- Hoşça kal..
Gün akşam oldu..
Günün en araf zamanı, en sevmediğim zamandır. Hani şu akşam
ile gece arasında ki soğukluk vardır ya. Akşam oldumu gün ayaza çıkar sanki ,
herkesin telaşı alır götürür bu şehirde. Islak kokar heryer , at kokar , cibilliyetsiz
bir şeydir yani.Ve gün karardıkca insanlar ikiye ayrılırlar ; Gölgeli ve
gölgesizler.
Bir zamanlar beni terk etmeyen tek dostumdu gölgem. Yalan
değil arada kıllanıyordum ona.
Yolda yürürken iki muhabbetin belini kıralım diyorum , bazen
uzuyor çook uzaklara. Ona yetişmek için adımlarımı ne kadar hızlandırırsam
hızlandırayım yetişemiyorum. Bir gün gölgemin bile çıkarcı olduğunu düşündüm.
Bunu kendisine iletince kırıldı bana , çocuk gibi küstü.Benim olayım bu dedi ;
Herkesin sığınacağı kendini teslim edeceği birileri vardır.Bazen ufak bir ışık
yeter beni ortaya çıkarmaya , bazen koca güneşi ararım Aralık ayının yalancı
güneşine rağmen.Bazen uzar giderim , ne başım belli olur ne sonum. Çoğu zaman
üzerime basıp geçseler de ah etmem. Gölgeler yalnızlığa muhtaçtır .
“ Yalnızlık bir tek gölgelere mahsustur. “
Sustum. Dediklerini düşündüm ve hak verdim , en azından
yalnız değildim bir gölgem vardı ve bana muhtaçtı. Bu kibirim canımı sıksa da ,
yalnızlığımı soyutlaştıracak birkaç sebep daha çıkmıştı. Sahi ben neden
yalnızım ?
Yalnızlığı besleyecek en önemli iki şey sevgi ve umuttur
değil mi ? . Evet evet , şimdi anladım. Sevgi ve umut bende karaborsaya çoktan
düştü bile. Ahh bu parasızlığım , her yerde karşıma çıkıyor nahlet!
Dayadım kıçımı kalorifer peteğine.Gözümde resmedilmemiş bir
çok fotoğraf , kulağımda avaz avaz inleyen bir türkü. Bir ah etsem hangi dağa /
ovaya çarpacağını bilmeden uzar gider gökyüzünün karanlığına.
Gölgemi iki gündür göremiyordum. Aslında alışmıştım da sanki
ona , yada bilmiyorum belki de yalın olmak daha hoşuma gitmişti. Kıçımı
titreten ayaza aldırmadan ilerliyordum gecenin koynuna.Ve işte tam o an gördüm
onu..
Gözleri ben gibi , gece gibi , güneş gibi.. Bakakaldım öyle
uzaktan , sol mememden iki parmak aşağısına kızgın bir yağ dökülmüştü sanki.
Sendeledim , zaman kavramımı yitirmiştim sanki . Bir insan hem gece hem gündüz
olamaz ki . Gece ile gündüzün hasreti dillere destandır , onlar kavuşamazlar.
Tek bildiğim bana yasaktı. Gölgemi çalıyordu benden , ara sıra kızsam da benim ondan gayrı kimsem yoktu ki..
Köpükten bir balon gibiydi ta başımın üzerine koydum onu , o hiç tanımadığımı.Üflesem yok olup gidecekti Bazen kusursuz bir nefesle onu kendimden uzak tutmak istiyordum Uzaklara.
Çok alışmıştım ona , çok sevmiştim. Hiç böyle olmamıştım ki
daha önce.Bana Gece ile gündüzü sevdiren kadın..
Gölgemde iyice grileşmişti artık , göremez olmuştum. Neden
böyle yapıyorsun diye sorduğumda uzayıp gidiyordu uzaklara , yada beni kocaman
gösteriyordu ki en sevmediğim yanıydı bu. Ah be gece gözlü , kendi karanlığımda
boğdun beni. Ben böyle değildim..
Sen benim çoban yıldızım çoktan olmuştun da ya ben ? benden
olsa olsa görenlerin acaba kaydımı diye sorguladığı kayan bir yıldızım. Ne
başım belli ne sonum.
İstemez miydim sanıyorsun karanlık gecene ışık olmak. Kolay
mı zannediyorsun gölgesiz yaşamak. Ben gölgemi terk ederdim de ya sen ?
Vazgeçebilir miydin güneşinden , gözlerinden..
Yok hayır sinirlenme , sinirlenince sol yanağındaki gamze
çıkıyor ortaya. Herkes göremez onu , herkes bakamaz sana benim gibi.
Ama.
Ama..
Ama…
Hem dünyaları konuştuğum hem sustuğum..
Sana yalan söyledim , gölge olan benim.. Gördüğüm en ufak
bir ışıkta yansırım insanların gözüne. Kimine göre yalnızlığın reçetesi ,
kimine göre yalnızlığın kendisiyim.
Ben gölgeyim..
Bugün var yarın yokum.
Bir gün uzar giderim uzaklara , bir gün nefes kadar
yakınında.
Görmek istediğin zaman nerede göreceğini biliyorsun beni. Ve
gitmemi istediğinde de .
Gidiyorum.
Gidiyorum gece gözlü esmer..
Hoş geldin..
Hoşça kal ..
Duygusal arkadaşım benım:)
YanıtlaSilBunu okuyacagım mutlaka senıde mimledimmm:)
Silbakacağım birara:)
SilGölge yoksa ışıksız, kapkaranlık bir ortama hapis olur, kaybolur ; o ışıksız ortamda kaybolursa gölge de olmaz. Yani gölge giderken ışığı da götürüyor farkında değil!
YanıtlaSilHer kelimesi duygu yüklü cümlelerin. Çok etkileyici, yüreğine sağlık.
teşekkür ederim..
SilGeceyi seven bir gölge.. Kendinden bıkmış mı olmalı.. yoo, hayır. Sevmek bu belkide. Olmayı beceremediğin yerde, sevmeyi bilmek.
YanıtlaSilŞarkıda da diyor ya " öyle ağırım ki kendime.. "
Silglgeler yer edinemezler hayatta, tecrübeyle sabittir. mutsuzdurlar bir de...
YanıtlaSilHem tecrübeli hem mutsuz..
Silbu ikisinin karışımı daha kötü.
Güzel, duygusal bir yazı olmuş. Final de çok hoş. Hoşgeldin. Hoşçakal...
YanıtlaSilFinaller hep hüzünlüdür..
SilBen hosgeldin demek isterim
YanıtlaSilDe gitsin o vakit :)
Sildedim gitti :)
SilNe demiş nazım, ki bir yaşamak ustası : "Kararmasın yeter ki sol memenin altındaki cevahir"...
YanıtlaSilNoktaa..
Sil