Tolga Hocam, o gemi gelecek mi?

Özel bir üniversitede çalışıyorum. Çalışma masam kafamın içi gibi dağınıktır, zaten düz hayata vursan da bir çeşit yansıma bu. Hayatımda aynı kafam gibi kafamda aynı masam gibi.
Yandaki cümleyi kurmak ne kadar doğru olacak bilmiyorum ama çalıştığım kurumda severler beni. iyi geçinirim hepsiyle, canım sıkkın olduğu zaman 'hayırdır bir durum mu var' diye hal hatır soran çoktur. Eksik olmasınlar. Beş para etmez dünya zaten bizi toplum olarak harcamış durumda, bari biz kendi benliğimizdeki bizi koruyalım da en azından yalın olarak iyiydik deriz. Kişisel bencillik hayatta bazen işe yarıyor. Neyse, bu yazım mesaimin bitmesine 10 dk kala yazılıyor. Enee aklıma Ali Lidar'ın şiiri geldi, tahmin edin hangisi? niheheh.

Yine burada çalışan bir arkadaş bir gemi yaptı bana verdi. Üzerine "o gemi bir gün gelecek" yazdım. odaya gelen giden tarafından dikkat çekti, gelir inceler yerine koyar. geldi mi der, gelmedi amına koyayım derim. güler gider.
az önce bir ağabey geldi, temizlik görevlisi. her gün düzenli olarak üç kez sorar bunu. "tolga hocam, o gemi geldi mi?", "gelmedi ağabey ama umudumuz var, gelecek inşallah" derim.
Yine aynısını söyledi az önce. Yine gelecek dedim. Haydi inşallah dedi. Biz battık bari seni kurtarsın hocam dedi. Dondum kaldım. Sesim titredi. Yıllarca kaybetmişliğimin acısı tek cümlede geldi ciğerime öküz gibi oturdu. İlk kez kaybettiğimi o umut haykırışından sonra kendime resmi olarak itiraf ettim.
Ağabey tam çıkarken döndü, boynunu büktü, gelecek değil mi? dedi.
Gelecek dedim, o gemi bir gün gelecek.
Çıkarken el salladı. Ben de ona salladım.
ops, çıkış vakti. gemi bir gün gelir ama servisler çok acımasız.
öperim.