Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?

Büyük bıkmışlıklar atıyorum şimdi tenimin geridönüşüm kutusuna
Hisse senetleriyle eşdeğer akıyor gözlerimden yaş
Ben mi yanlış yoldayım,
Yollar mı üzerime devriliyor?
Gözümün önünde bir kedi serçeyi yutuveriyor.
Yeni demini almış bir çay baş hizamdan geçiyor
Etekli kızlar baldırlarını gizliyor.
El ele tutuşan üç çift çayını şekersiz içiyor
Yalnızlar yalnızlıklarının tadını çıkarma gayretinde
- ah bu uçak sesleri…-

Hava ha karardı ha kararacak
Mahallenin imamı insanları Tanrı’ya çağırıyor,
Çay içenler hiç oralı bile olmuyor.
Küçük bir kız çocuğu buram buram deniz kokuyor.
İçimden birkaç ölü balık birden diriliveriyor.
-Hoca Efendii anason kokan ben değilim…-

Radyoda Sezen çıkıyor.
Sezen çıkınca çaylar tazeleniyor
-Vay, yine mi keder – ama artık yeter yine kapıda kara geceler..-

Yaşlı bir çift el ele sokaktan geçiyor
Adamın gözü yol kenarı mazgallarına takılıyor.
Yılların izin birden yüzüne vuruyor
Mazgal kapağından geç(e)meyen acılarına sövüyor
-Söverken gülüyor , gülerken ağlıyor, Sezen bitiyor, herkes susuyor-
Bütün sessizlik birden ciğerime doluveriyor.

Hava ha karardı ha kararacak
Yol üstü duraklarında insanlar bir bir sıralanmış
Boş akbil sesinin lanetiyle soluyorlar nefeslerini
Diller kurumuş, hoca susmuş
Büyük bir boşluğa düşmüşlerde
Son basamağı çıkıyorlarmış gibi pırpır yürekleri.

Güneş gitti- gelecek / elbet..
gidenler birgün gelecek,
o serçe hariç – o’nu gömdüler.
Ben olsam, bende gömerdim; yüzüstü – tam simetrik

Şuramda bir yerimde,
Yutkunamadığım bir yalnızlığım var;
Bir çöp tenekesi yalnızlığı bendeki..
Neden..neden! neden; neden-neden!
Neden tüm pisliklerimiz ona, neden?

Tam solumda duruyor, kırmızı; eski
Yetmişbir yaşındaki insan suratı gibi eski
Biraz da dargın gibi sanki bize;
Çok belli o serçeyi arzuladığı.
Dur hele çöp tenekesi kardeş, bari sen düşman belleme!
Bana zaten herkes düşman,
Ben olsam bende olurdum!
Kederle söndürülmüş bütün külleri kafamdan aşağıya savururdum
Müstehak bana
Boyu posu devrilmeyesice ben!
Sahi, ben bir kül neden olmadım?
Sevişmelerden sonra yakılan o ateşin külü
Hatta ve hatta boktan bir ayrılığın hüznü olmak için ateşlenmiş,
o tütünün veda kokan dumanı..

Kaç acıya, kaç sevmelere / sevişmelere şahitlik ederdim?
Savrulur muydum rüzgara
Atıp gider miydim bütün yalnızlar coğrafyasına hüznümü
Tekrardan ateşlenmek ister miydim?
Sevişir miydim bir tütünle,
Bir olur muydum bir dudakla,
Girer miydim iki parmak arasına,
Hayat verir miydim bir dumana
Savrulmak ister miydim tekrar;
Yeniden kafa tutabilir miydim koca karanlığa!
Bir serçe ölüsünü diriltebilir miydim..
Direnebilir miydim tekrar
Bir mazgal kapağı zırhına bürünebilir miydim?
Akıp gider miydim yeniden sonsuz boşluğa
Tutar mıydım,
Tutar mıydın,
Tutar mıydınız beni?

t.yazıcı
17.07..
Avcılar