#ogemibirgüngelecek !

“ Biliyorsun ben hangi şehirdeysem,

Yalnızlığın başkenti orası “

Ahh , yalnızlığın tarifini başka kim böyle  güzel yapabilirdi ki. “Yalnızlık” yalın olmak, tek olmak. İnsan neden yalnızlıktan sıkılır ki ? ben hiç sıkılmıyorum. Üzerime sinen börgur king kokusu gibi yapıştı kaldı ciğerime tuzlu tuzlu.

İnsan hayal kurar doğası gereği , hep olmasını istediği şekilde görmek ister kendisini. Peki gidip hiç hayale sordunuz mu seni hayal edebilir miyim diye.

Bir zamanlar hayatımdan “de” yi “da” yı atmayı hayal ettim. Kıl oluyorum ibnenin evlatlarına. Birileriyle birleştirsem yok efenim ben ayrı olmalıyım der , sonra öyle bir yerde ayırırsın ki tüm hayatın , tüm yaşanmışlığın içine eder. Tuhaf bir şey yani.

 Hayal kurmak çocuklukta güzel,  her şey de olduğu gibi.

Ben hayal kurmayı çok severdim ama hiç kurmazdım. Ne zaman hayal kurmaya kalksam sonra ki cümlem “ siktir et “ ile başlardı. İstemiyordum bir şeylerin fazlasını.

Belki de korkuyordum..

Oniki yaşımdayken en çok istediğim şey bir boya sandığımın olmasıydı. Ne kendim yapabiliyordum ne de para ile satın alabilyordum. Bizim burada Deli İbrahim vardı , niye bilmem herkes ona deli derdi. Bir gün ondan istedim sandığını , vermem sana sandığımı dedi birde sözde iki eliyle kapayarak gizledi. Al götüne sok dedim sinirlenip kafama taş attı.

O gün hayal kurmanın gereksiz olduğunu öğrendim , gidip İbrahim’in sandığını çaldım. Bir şeyleri elde etmek insan hayalini kısıtlıyor , elde ettiğinde de tuhaf sevimsiz bir şey geliyor gözüne zirâ ondan sonra ki gün gidip geri verdim.

Ondört yaşımda gökkuşağı dikkatimi çekerdi hep . Rivayete göre gökkuşağının bittiği yerde altın varmış ya hani , o sonu bulmak için didindim durdum hep. Yalan yok harbiden aradım.

Aslında asıl altın gökkuşağının kendisiymiş şimdi anlıyorum. Siz hiç gökkuşağının renklerini tek tek söylediniz mi ? Ben hiç söylemedim.. Mavi mesela , hiç dikkatinizi çekmedimi. Ben yeni fark ediyorum.

Günler , aylar , saatler .. ah şu zaman.

Aslında hayal için dediğim şey zaman içinde geçerli. Biz zamana suçu atarken , zaman bize demiyormudur; E tipini siktiklerim yapsaydınız o zaman imkanınız varken.

Ertelemek ?

Ne çok erteledim ben kendimi. Sevmeyi / sevilmeyi..

İnsan sevmeyi unutur mu yahu ?

“ Sen sadece içinde bulunduğun yalnızlıktan çıkmak için birini arıyorsun. Senin amacın sevmek değil , kurtulmak “

Oysa bir köpeğin kurulanma edasıyla silkeledim tüm yalnızlıklarımı. Senden / sizden sakındım o damlacıkları.

Zor.. dünyanın en zor şeyi nedir biliyormusunuz ? montla sıçmak. Yada arabada sevişmek.

Bu ikisini de yaptım , dünyanın en zor iki şeyini yaptım ulan!

Ah yüce Tanrım lütfen bana yüz gram huzur , az biraz akıl ver zirâ bu kısır döngüden bıktım usandım.  Bak yine her şeyden biraz biraz istedim. Çok şey mi istedim senden.

Çok şey vardı aslında istediğim.. Beceremediğim birçok şeyden kurtulmak gibi mesela.

Kaçmalar..

Vedalaşma anları..

Şimdi tüm çıkmaz sokaklardan sesleniyorum..

Hava hüzünlü , yer yer sağanak yalnızlıklar bekleniyor.

Tedbirinizi alın..