Hoşça kal..

Yine geciktim sana..

Kızmıyorsun öyle değil mi ?

Aslına bakarsan , bazen her şeye geç kalıyorum. İşin ironik tarafı nereye yetişmem gerektiğinide bilmiyorum mesela iki kelime yandaki kelimede “de” yi ayrı yazıcaktım yine unuttum. Neyse..

Bir lafım vardı bilirsin , kafana kafana sokardım hep “ Biliyorum ki aramak kendini kaybetmektir . Biliyorum ki aranmak sevildiğini bilmektir.. “

Aramaktan yoruldum seni..

Üstünkörü bakışlarımdan rahatsız olan hücre sayısı çoğalmaya başladı. Bir sene daha seni özlediğimi söyleyemeden gittin , olsun ben biliyorum ya sen bilmesen de olur.

Sevdanın bencilliği de çok kötü değil mi ? Kızma bana.

Geçen sefer ki esişin hala aklımda , geçen diyorum ama yıllar geçti gör bak hala sol mememde sızlıyor hasreti. Boş bir bank bulup oturdum dün gece , büzüşen karaciğerimden sesler geliyor artık sos vermeye başladı haberin ola. Her seferinde sana daha güçlü görünmek için yaptığım taklide kıçınla gülmeyi bıraktığın an gerçekten güçlü olduğumu hissedeceğim gitmeden söyliyeyim.

Safransarı gülüşler yerini bıraktı yine hüzne.

E ben gittim yine ne hüznü diyorsun , haklısında. Ama içime işledi artık.

Hani derler ya “ o geç kalmışlık hissi “   

Şuan kim bilir hangi aşka can veriyorsun bilmiyorum ama gittiğin yerde kendine iyi bak , bir yerlerde işe yaradığını görmekte beni mutlu ediyor.Seneye görüşmek üzere..

Hoş geldin diyememiştim , hoşça kal demek için bile geç kaldım.

Beni affet

Hoşça kal Eylül..

Hoşça kal.