Hüzünlü değilim , mizâcım böyle..

Bugün berbat bir İstanbul sıcağı ile uyandım.

Ama hakikaten çok sıcaktı be ..

 hemen aç karnıma alınacak ilaçlarımı içtim duşa attım kendimi. Çıkıp kurulandım , üzerimi giyinirken yine terledim :\

Kahvaltı vs vs ettikten sonra bilgisayarı açtım birkaç blog okurum diye , 2 saat kalkamadım.

Bu blog işini benim Zeko tavsiye etti , içli adamsın gir yaz dedi iyikide üşengeçlik etmiyip girmişim , burası öyle biryerki sanki herkesin bir dünyası bir gezegeni var.

Tekrardan hepinize selam olsun.

Üzerimi giyinip dışarı çıktım , mahallede bir iki turladıktan sonra Mehmet ağabeynin oraya geçtim. Kimse yoktu , iki çay söyledim Mehmet abi ile bir güzel içtik..

Öyle bir muhabbet döndü ki Fenerbahçe’den girdik , Havuzlardaki kirlilikten oluşan hastalıklardan çıktık.

Tam keyfe gelmişken pideci Şeref abi geldi.

38 yaşında ama ben böyle bir adam görmedim ya.. Adamın dişleri hep dökülmüş sadece 6 tane dişi var . Bir gülüyor , resmen hayata olan inancın artıyor. İçten gülmek ne demek o adamda görüyorum bunu. Ama bir beni deli eden tarafı varki;

Her pastaneye gittiğimde –Aşk varmı aşk diye soruyor.

Birgün meraktan gidip ben sormuştum –Aşk varmı aşk diye

-Olmaz mı yaaa , aşk olmazsa hayat olurmu dedi.

Böyle bir cevap beklemediğim için kısa süreli bir duraksama yaşadım

Birde kaşı gözü de oynuyor aşk varmı aşk derken iyice aşktan soğuyorum.

Neyse , uzaktan seslendim Şeref abi nasılsın diye..

Canımda sıkılıyordu iki muhabbet eder geyiğin dibine vururuz diye düşündüm.

Pideciliğin ne kadar zor bir iş olduğunu o yüz ifadesini görünce anladım.

Uzaktan seslendi bana ;

-Ooo dostum hoş geldin , kusura bakma çok terledim gotümden ter attı şerefsizim dedi.

Birden o manzara gözümün önüne geldi , bir lira masaya bıraktım ve hızlı adımlarla oradan uzaklaştım..

 epey yürümeme rağmen o ‘gotümden ter akıyor şerefsizim’ lafı beynimde dolanıp durdu , yersiz terlemeye başladım.

Aklıma sürekli acaba popomdan ter akıyormudur diye gelip duruyordu.. Hemen kendimi parka attım , çocuk parkı. E-5 ‘ in hemen yanında..

Araba gürültüsü , uçak gürültüsü derken insanın hem kafasını şişiyor hemde gayet güzel dinlendiriyor.

Boş bir banka oturdum , gelip geçen arabalara bakıyorum..

İnsan kendisiyle baş başa kalınca ilk aklına gelen şey en son hatırlamak istediği şey oluyor nedense.

Sen her ne kadar düşünmek istemesende , kafanın içini yiyip bitiriyor o düşünceler.

Bir ara harbiden gözüm baya dalıp gitmişti..  meditasyon gibi hızla geçen arabaları izlemek .. deneyin bence insanın ruhunu bastırdığı için ses , hafiften bir rahatlama oluyor.

Tam banktan kalkmayı düşünüyordum , sağ tarafımdan bir ses duydum.

-Boşmu burası evlat?

Diye..

Epeyce kirli sakallı , sonradan öğrendim 55 yaşında bir amcam.. Halk arasında ‘şarapcı’ diyoruz..

Buyur amca dedim , gel çöm.. Oturur oturmaz sağ cebinden tütün çıkartıp sarmaya başladı , başta kıllandım.

Amca (A) Ben (B)   - her zamanki gibi çok yaratıcıyım :p  
B :  Amca dedim , boş tütün dimi sakata getirme benide cigaralık filan.

A : yok be evlat dedi , birde güldü hafiften öksüre öksüre

A: nefesimiz kıçımızdan çıkıyor görmüyormusun ona ciğermi dayanır

B : tütün niye içiyon amca o zaman .  A : siktir et be evlat , onuda bırakırsam başka kimim kalır.

Aha başladı sarhoş muhabbetine derken , amcam bir dökdürdü..

Ben hayatımda bu kadar akıcı , bu kadar düşündürücü bir hikaye duymadım. Mafoldum resmen..

Amcam başlar döktürmeye..

A : Biliyormusun evlat , herkes beni yalnız zanneder ama değilim.

Sigara ve şarabımdan bahsetmiyorum heee..

İnsanın tek dostu kendisidir , benim başıma ne geldiyse yediğim dost kazıklarından geldi. Sen sen ol dost bildiklerini iyi seç evlat.

Sen bir insanı unutmak nasıl bir duygu bilirmisin?

B : Bilirim bile diyemedim , ‘ bili ‘ çıktı ağzımdan

A : Bir sevdayı unutmak diye bir şey yoktur ama ben unuttum evlat.

Şu zıkkımı içe içe unuttum ama sen içme.

B : Hafiften sırıtarak , iyide amca madem unutturuyor bizde içelim değilmi.

A : Benim gibi şapa oturmak mı istiyorsun evlat..

Unutturdu evet , ama her şeyi unutturdu.

Ailemi , dost bildiklerimi , dünyayı her şeyi unutturdu..

Bu dediği bir şeyi hatırlatmış olmalı ki ard arda 4-5 kere sigarasından nefes çekti .. kendi kendine birkaç cümle kurdu , kendisiyle bir tartışma içine düştüğünü düşündüm.

Sonra sigarasını bana uzattı ,

A : Çek evlat , tütün iyidir Samsundan geldi.

B : Yok be amca sağol kullanmıyorum bırakalı çok oldu. 
A : Yaşın kaçki çok oldu diyosun pezevenk .

Bunu dedikten sonrada o öksürüklü gülmesinden bir tane daha patlattı.

İki elini dizine koydu , kalkıcaktı belliydi. Gözlerini kıstı bana doğru olan yere doğru bi göz attı.

B : Hayırdır amca , nere gidiyon.  
A : Ne demiştim , bazen gitmek gerek evlat.
 B : öyle bir şey demedin ki. 
A : Şimdi ben buradan gidicem ya. Sence hangisi daha kolay olur;

Benim buradan siktir olup gidip seni burada bırakmamı. Yoksa haydi eyvAllah koçum diyip yanından uzaklaşmakmı hee?

B : Vedasız vedalar zordur be amca

Bana dönüp öyle bir tebessüm attıki .. ya inanın o bakışta , o gülümsemede ben tüm acıyı , ihaneti , sevgiyi her şeyi gördüm.

Ondan sonra hiçbirşey demeden 4-5 adım attı. Sonra duraksadı , yola doğru bakıp kendisiyle bir şeyler konuştu ve ağır ağır adımlarla gitti..

Niye bilmiyorum kendimi çok kötü hissettim o gittiğinde. Dönüp arkaya bana doğru baksa gidip sarılabilirdim bile o derece..

İçliydi adam be , belki kısa konuştu ama öyle güzel şeyler söylediki kelimesi kelimesine aklımda kaldı..

Büyüklerimiz , sokakta yatmak zorunda kalan insanların hikayeleri hep başka derdi , meğer öyleymiş..

Bundan öncede birkaç böyle  muhabbetim olmuştu ama hiç böyle içime işleyeni olmamıştı.

Hani veda etmek zor deriz ya , aslında o ‘veda etmek’ bile bir erdemliktir.

Vedasız vedalar insanı yakıyormuş , ben bugün bunu gördüm…