Başlık bulamadım

Dalgalar.. vapur.. rüzgar

Ne iyi olurdu bencil bir iç sesim olsaydı. Belki o zaman becerebilirdim kendime konuşmayı. Belki o zaman başarabilirdim insanları umursamamayı.

Uğultu.. yankı.. derinlik

Gerisi boş, gerisi sonsuz bir uçurum. Ne iyi olurdu sonsuzluk kavramıyla sonradan karşılaşsaydım. Belki o zaman ruhuma işleyen bu yalnızlık, bu bedenimi ötekileştiren yanık plastik gibi kokan ruhum kokmazdı. O kadar çitiliyorum ki bu koku üzerimden gitsin diye. Nice âh içerikli deriler bıraktım öteberimde.

Üzgünüm.. üzülüyoruz.. üzüyorum

Bağışıklık sistemime kadar fısıltılar dolanıyor yamalı vücudumun içerisinde. İki ucu bıçak kelimeler vuruyor kafamın üzerine.. çık diyorum, çık! Siktir git! Gitmiyor.. Susturmuyor.. Susmamak için elimden geleni yapmama rağmen..

YANKI

Gözlerini kırpan insanların göz kırpmasıyla oluşan o rüzgarı hissediyor tenim. Korkunç bir bakış açısı yankılanıyor tenimde. Bakış açısı diyorum! Düz anla. Kaybolmaktan korktuğum kadar kaybolmak istiyorum. Sıkıştım. Böbreğime yapışmış sarı üre benliğim gibi, berbat kokuyor!

Sükûnet

Kelime darağacımda sallandırıyorum firari hecelerimi. Celladının farkında yine de desibelli desibelli yağıyorlar etrafıma. Kelime darağacımda sallandırıyorum bütün bu hissizlikleri. Oysa ne kadar biriktirirsen bu tabirin olduğu yere o kadar iyi aktarırsın demişlerdi içindekileri. Ben, bende olanları da astım. Geriye bu çığlık kaldı. Yazmayışımın sebebi budur.

Dalgalar, vapur rüzgar.
Ne güzel yok ediyorsun beni ey gözleri maden
Uğultun ciğerimde yankılanıyor,
En derinim neresi, en derinin neresi..
Söyle bu içimi yankılayan vurgunun merkezi kimin nesi?

Biraz sükûnet,
Ama susma..
Seslerden korktuğum kadar
Yalnızlıktan besleniyorum.
Yalnızlıktan korktuğum kadar
Bir fısıltıtan kaçıyorum