25 Aralık 2012 Salı

Ve sen.. "Gece gözlü esmer"


- Merhaba , ben gece
- Gece ?
- Evet , neden şaşırdın ?
- Geceler merhaba demez ki .
- Ne der peki ?
- Ya hoş geldin ..
 -ya da ?
- Hoşça kal..

Gün akşam oldu..
Günün en araf zamanı, en sevmediğim zamandır. Hani şu akşam ile gece arasında ki soğukluk vardır ya. Akşam oldumu gün ayaza çıkar sanki , herkesin telaşı alır götürür bu şehirde. Islak kokar heryer , at kokar , cibilliyetsiz bir şeydir yani.Ve gün karardıkca insanlar ikiye ayrılırlar ; Gölgeli ve gölgesizler.

Bir zamanlar beni terk etmeyen tek dostumdu gölgem. Yalan değil arada kıllanıyordum ona.
Yolda yürürken iki muhabbetin belini kıralım diyorum , bazen uzuyor çook uzaklara. Ona yetişmek için adımlarımı ne kadar hızlandırırsam hızlandırayım yetişemiyorum. Bir gün gölgemin bile çıkarcı olduğunu düşündüm. Bunu kendisine iletince kırıldı bana , çocuk gibi küstü.Benim olayım bu dedi ; Herkesin sığınacağı kendini teslim edeceği birileri vardır.Bazen ufak bir ışık yeter beni ortaya çıkarmaya , bazen koca güneşi ararım Aralık ayının yalancı güneşine rağmen.Bazen uzar giderim , ne başım belli olur ne sonum. Çoğu zaman üzerime basıp geçseler de ah etmem. Gölgeler yalnızlığa muhtaçtır .
“ Yalnızlık bir tek gölgelere mahsustur. “
Sustum. Dediklerini düşündüm ve hak verdim , en azından yalnız değildim bir gölgem vardı ve bana muhtaçtı. Bu kibirim canımı sıksa da , yalnızlığımı soyutlaştıracak birkaç sebep daha çıkmıştı. Sahi ben neden yalnızım ?
Yalnızlığı besleyecek en önemli iki şey sevgi ve umuttur değil mi ? . Evet evet , şimdi anladım. Sevgi ve umut bende karaborsaya çoktan düştü bile. Ahh bu parasızlığım , her yerde karşıma çıkıyor nahlet!

Dayadım kıçımı kalorifer peteğine.Gözümde resmedilmemiş bir çok fotoğraf , kulağımda avaz avaz inleyen bir türkü. Bir ah etsem hangi dağa / ovaya çarpacağını bilmeden uzar gider gökyüzünün karanlığına.

Gölgemi iki gündür göremiyordum. Aslında alışmıştım da sanki ona , yada bilmiyorum belki de yalın olmak daha hoşuma gitmişti. Kıçımı titreten ayaza aldırmadan ilerliyordum gecenin koynuna.Ve işte tam o an gördüm onu..
Gözleri ben gibi , gece gibi , güneş gibi.. Bakakaldım öyle uzaktan , sol mememden iki parmak aşağısına kızgın bir yağ dökülmüştü sanki. Sendeledim , zaman kavramımı yitirmiştim sanki . Bir insan hem gece hem gündüz olamaz ki . Gece ile gündüzün hasreti dillere destandır , onlar kavuşamazlar.

Tam kırksekiz gün onu izledim. Neydi , kimdi bilmiyorum.Niye ben gibi hissettirmişti bu kadar.. Yoksa bu sebepten mi sevmiştik ve yegâne sırdaşımız bilmiştik geceyi? Sâhi gecenin kıymeti beklenenden mi yoksa kendisini aydınlatan mı ibâretti yalnızca?
Tek bildiğim bana yasaktı. Gölgemi çalıyordu benden , ara sıra kızsam da benim ondan gayrı kimsem yoktu ki..

Köpükten bir balon gibiydi ta başımın üzerine koydum onu , o hiç tanımadığımı.Üflesem yok olup gidecekti Bazen kusursuz bir nefesle onu kendimden uzak tutmak istiyordum Uzaklara.
Çok alışmıştım ona , çok sevmiştim. Hiç böyle olmamıştım ki daha önce.Bana Gece ile gündüzü sevdiren kadın..

Gölgemde iyice grileşmişti artık , göremez olmuştum. Neden böyle yapıyorsun diye sorduğumda uzayıp gidiyordu uzaklara , yada beni kocaman gösteriyordu ki en sevmediğim yanıydı bu. Ah be gece gözlü , kendi karanlığımda boğdun beni. Ben böyle değildim..
Sen benim çoban yıldızım çoktan olmuştun da ya ben ? benden olsa olsa görenlerin acaba kaydımı diye sorguladığı kayan bir yıldızım. Ne başım belli ne sonum.
İstemez miydim sanıyorsun karanlık gecene ışık olmak. Kolay mı zannediyorsun gölgesiz yaşamak. Ben gölgemi terk ederdim de ya sen ?
Vazgeçebilir miydin güneşinden , gözlerinden..
Yok hayır sinirlenme , sinirlenince sol yanağındaki gamze çıkıyor ortaya. Herkes göremez onu , herkes bakamaz sana benim gibi.
Ama.
Ama..
Ama…

Hem dünyaları konuştuğum hem sustuğum..
Sana yalan söyledim , gölge olan benim.. Gördüğüm en ufak bir ışıkta yansırım insanların gözüne. Kimine göre yalnızlığın reçetesi , kimine göre yalnızlığın kendisiyim.
Ben gölgeyim..
Bugün var yarın yokum.
Bir gün uzar giderim uzaklara , bir gün nefes kadar yakınında.
Görmek istediğin zaman nerede göreceğini biliyorsun beni. Ve gitmemi istediğinde de .
Gidiyorum.
Gidiyorum gece gözlü esmer..

Hoş geldin..
Hoşça kal ..


16 yorum:

  1. Duygusal arkadaşım benım:)

    YanıtlaSil
  2. Gölge yoksa ışıksız, kapkaranlık bir ortama hapis olur, kaybolur ; o ışıksız ortamda kaybolursa gölge de olmaz. Yani gölge giderken ışığı da götürüyor farkında değil!

    Her kelimesi duygu yüklü cümlelerin. Çok etkileyici, yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
  3. Geceyi seven bir gölge.. Kendinden bıkmış mı olmalı.. yoo, hayır. Sevmek bu belkide. Olmayı beceremediğin yerde, sevmeyi bilmek.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şarkıda da diyor ya " öyle ağırım ki kendime.. "

      Sil
  4. glgeler yer edinemezler hayatta, tecrübeyle sabittir. mutsuzdurlar bir de...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem tecrübeli hem mutsuz..
      bu ikisinin karışımı daha kötü.

      Sil
  5. Güzel, duygusal bir yazı olmuş. Final de çok hoş. Hoşgeldin. Hoşçakal...

    YanıtlaSil
  6. Ben hosgeldin demek isterim

    YanıtlaSil
  7. Ne demiş nazım, ki bir yaşamak ustası : "Kararmasın yeter ki sol memenin altındaki cevahir"...

    YanıtlaSil