Başlıksız Şiir Bilmem Kaç

Düşmeden bilemezsin demişlerdi,

Derenin kenarları yosun tutardı

Derelerin olduğu vakitti tabi

Su gibi sahip çıkardık gençliğimize

Gidişlerimiz durulmadan

Sığınırdık bir mazgal kapağı gölgesine

Benden önce gölgem düşer demişti (bir kadın)

Sere serpe serilen

Yalın ayak ürpertiliği çöken gecelerde

Sevişmeyi sanat sayardık

Tek perde sürerdi, tek soluk

Terimiz kurumadan

Kapatmaya çalışırdık ceryan yapan yanlarımızı

Bir ah etsek bir dağ yıkılıyordu

Bir eşkıya ölse bizden soruluyordu

Sağ çıkmıştık biz bazı kapılardan (o zaman)

Bazı kapı kirişlerini kırdığımız doğruydu

Vahşi hayvanlar gibi kaçardık

Gidişlerimizin bir anlamı olurdu

Bolca küfürlüydü her şey

Tuzu fazla kaçmış çorba gibi iç yakardı haykırışlarımız

Ve bir zamanlar çay demlerdik

Hayat memat meselesi gibi titiz davranırdık bu konuya

İçmezsek ölmezdik, ölmek için içtik

Kaç demlikte sabahladık (kim bilir)

Güneş etimizi yakardı,

Etimizin yandığı bir mevsimdi demek

Horozlar uyanmadan sevişirdik

İçindeki ölü horozları sayardın seslice

Tenin mayhoş koktuğu vakitler

Dere kenarında çimerdik (dereler hala var dimi?)

Bütün dualarımız cenabetti

Ve biz alışırdık kaçak dövüşmeye

Bir Tanrı vardı peşimizde

Korkardık da kaçmazdık

Islak odun gibi küf kokardı nefesimiz

Orhan Veli okurduk, ağlardık

Turgut Uyar’ın dizelerine sererdik günahlarımızı

Can yaktık mı ah derdik

Sırf âh’ı duyabilmek için basardık nasırlı ellere

Şiirler yazardım yollara,

Yollar sana dönüşür, beyaz çizgiler çekerdim ufka doğru

Batan güneşi sen yapardım ve beklerdim geceleri

Geceleri beklemenin bir anlamı olurdu

Şiir yazardım karanlık rüzgara

Sırf seni getirsin diye,

Sabah ezanına kurardım alarmımı

Bir süre sonra,

Her Allah-u Ekber seni hatırlatırdı,

Daha bir duygusal dinlerdim ezanı

Sanki senin sesin daha güzeldi he?

Ben şiir okurdum, sen kaçardın

Salyalarım akardı kalçaların tenime deyince

Bütün kokmuş yanlarımı vururdun yüzüme

Oysaki bilirdin,

Bir çay bardağı kadar su yeterdi beni silip süpürmeye.

Ve ben yine şiir okurdum,

Sen Tanrıdan korkardın.

Kitaplar yakar, dualar dağıtırdım yokluğunda.

Sırat köprüsü kadar uzundu içimdeki âh’lar,

Ve ben yine şiir okurdum,

Sen yoktun.

Sen korktun.

….kaçtın

 t.yazıcı