28 Ocak 2013 Pazartesi

- KAYIP ŞEHİR -


Senden sonrasında gün karanlık,
Işıkları sönmüş bir şehrin ortasındayım..
Ve serseri bir yalnızlığın kucağındayım.
Hırpalar beni gece, ruhumu çatlatan soğukta..
Soramam ki kendime bu pervasız yolculuk nereye..
Titreyen tenimde, bu sabahı kayıp şehirde,
Sinsi bir yılana dönüşüp sokarken rüzgar,
Anlıyorum korkmuşluğumu..
Bu gitmeler tüketir nefesimi,
Kırağı yemiş zerdali çiçekleri gibi
Donuk, nefessiz kaybolmaya yüz tutmuşum.
Kaldırımda topuk sesleri,
Küfür olup nara atar arkamdan,
Korkarım...
Ellerim uzanır gecenin karasına,
Daracık yollar ilmik ilmik dolanır boynuma.
Bütün bu ışıklar, bu koca şehrin ışıkları sönüverir,
Üstüme gelir binalar..
Çatılar ayrılmak ister bedeninden,
yorgun,
Korkarım..

t.yazıcı

12 yorum:

  1. Bu gitmeler var ya.. İnsanı korkutup,yalnızlaştırmakta birebir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. "gitme" eylemi zaten başlı başına bir "yalnızlığa kaçış" değilmidir ki..

      Sil
    2. "Hani gelecektin, gelip de düslerime bagdas kuracaktin.. Sicakligini yorgan yapip, üzerime örtecektin.. Hani ? "

      diye hayiflanmistim bir zamanlar birisine. Oysa ben firar ettigim müddetce kimsenin gelecegi yok. Yakinda bende kalan Istanbul resmini getiriyorum geriye, bakalim sablon uyacak mi ?

      Sil
    3. İstanbul yine aynı , cuk diye uyar.

      Sil
  2. Aaa yine değişmişsin kış geliyor ya bere takmışsın:)))

    YanıtlaSil
  3. gece okumalıydım bunu ben

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gece yazılan bir şiiri gece okumak..
      Başım gözüm üstüne.

      Sil
  4. Biri durdursun istiyor insan. Sarssin. Dur gitme ne yapıyorsun denilmesini. Insan zaten hep korkusundan gidiyor.. Başka hiçbirşey değil. Hep o korkular.. Sadece sen varsın yazıda. Insanın yorulduğunda kendine dönmesi belki de en büyük ilacı olamaz mi, olabilir!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kendiyle kurduğu betimleme..kendine haykırış , artık ne dersen..

      Sil