26 Kasım 2016 Cumartesi

yine başlıksız


"neden ellerin hep ceplerinde geziyorsun" diye sormuştu bir seferinde bir kadın.
"üşüyooruuum" demiştim o iki yuvarlağı iyice uzatıp konuya muziplik getirerek. Peşine demiştim ki; "korkuyorum"
ve eklemiştim; "uzmanlar karlı havalarda ellerinizi ceplerinizden çıkarın derler.. buradaki maksat ani kayışlarda vücut dengesini sağlamak.. ben de korkuyordum anlıyor musun. birinin elimi tutmasından değil de ayağım kaydığında elini tuttuğum kişiyi düşürmekten korkuyordum.."

gülümsemişti bunu söylediğimde. ne enteresan adamsın demişti.
etrafımda dört metrekarelik boş bir alan oldu mu çıkarmıştım ellerimi ceplerimden. soğuktu. kesiyordu insan etini. bir çay bardağını kavramıştım sıkıca. deli gibi yakmıştı elimi.
isteğim buydu.
yanmıştım.

22 yorum:

  1. Gerçektende enteresan birisin sen .. :)

    YanıtlaSil
  2. :)) korkmamak lazım belki de, sadece yaşamak..

    YanıtlaSil
  3. en iyi öğretmen yanan eldir derler
    Bir daha ne düşer, ne düşürürsün dilerim

    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. umarım..
      düşsen yine kalkarsın / kalkıyorsun da
      düşürmek.. bizi yoruyor.. yorulduk..

      Sil
  4. Hem üşüdüğümden hem de korktuğumdan. Tuhaf ama ellerim cebimdeyken kendimi güvende hissediyorum.

    YanıtlaSil
  5. çok düştük yine düşeriz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. kışın sert olur düşüşler..
      neticeye dikkat

      Sil
  6. Enteresan değil mükemmel adam. :) Nesliniz tükeniyor sizin. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)
      yok yiaa o kadar da değil diyerek yine bir es alıyorum bu çıkışınızdan:)

      Sil
  7. Yanan sadece çayın yaktığı eller değil gibi...

    YanıtlaSil
  8. Bazen yanmak ister insan,haklısın

    YanıtlaSil