-Dili Geçmiş Zamanlı Şiir- Atsız - Avratsız

Susadı mevsimler,

Yalın ayak geziniyor ortalıkta sararmış yapraklar

Hiçbir şeyin tadı yok,

Tadım hiç yok

Ağzına kadar dolu çay bardağının hüznünü yaşıyorum kurak mevsimler ortasında

Uzun bir cümlenin bağlacı kadar sıradan hayallerim

Bir dokun bin ah değil,

Bir ah bir dokun

Sararmış yapraklara soruyorum yüreğimin kütüğünü

Arıyorum, tarıyorum yok

Kendimi bulduğum zaman, bulduğum şeyden korkacağım;

Biliyorum.

Âh..

Ne de tatlı esiyor rüzgar,

Etimi dişliyor, kamaştırıyor.

Dil değmemiş vajina kadar hissizim.

Üsturuplu yanlarımı bağışlıyorum mevsim geçişlerinin araf haline

Dilim öksüz,

Dinim zaten çoktan yetim.

Arsız bir kovboy var dilimin ucunda atına küp şekeri bekleyen.

Beklemek yorar adamı, sarartır.

Sonbaharın kaderidir bu.

Hüznü beklerken kopup gider.

Tıpkı ben gibi..

Şaka..şaka

Bir gün bir hikaye okumuştum,

Bir mutlu sondan bahsediyordu.

-dili geçmiş zamandı kullandığı dil,

Sonrasını unuttum,

Olayım bu.

Sonra yine sonbahardı beklediğim,

Beklemek bir amaç edinmek gibi

Sanki yaşamın rahmi,

Çıkmakla bitmiyor, beslemek lazım.

Bir gün o kadar çok bekledim ki

Bir file döndüm.

Meğer gözüm açmış..

Âh diyecekken, oh dedim.

Bir gülme aldı ki sormayın.

Peşine ağlarsın demişti bir kadın,

Parçalanmıştı o vakit gülüşümün bir kısmı.

Aha benden size sır..

Boğuluyorum dedim,

Yırttım kendimi, parçaladım.

Camı biraz araladım peşine,

Meğer havalandırmak gerekiyormuş yüreğin kelebek camını

Gözü kör olmayasıca ben.

Bilemedim..

Şimdi bir aylak adam var karşımda nereye savrulacağını bilmeyen

Bir sesi var ki düşman başına

Serseri misin olum dedim,

Aynı şekil karşılık verdi.

Hiç bu kadar enkaz görmemiştim

Sanki seçim öncesi çıkılan kaçak kat gibi

İğreti duruyor yüzünde tebessüm.

Mart ayı gibi sebepsiz geliyor hareketleri

Bürokratlar gibi iki yüzlü

Adalet kadar adaletsiz

Of.. çok oldu

Susayım

Aa aynaymış lan o

Ben de diyorum bir yerden çıkarıyorum bu hıyarı..

t.yazıcı

27.01...