Köşebaşı Delikanlısı ' Mağrur '

Kara kara düşünüyordum nasıl onunla iletişime geçebilirim diye.

Önce bir mektup yazıp mahallenin çocuğu ile yollamayı düşündüm , sonra iplemez yırtarsa iyice mala bağlarım diye düşündüm.

Mektup yazmak hakikaten biz insanlara verilmiş en büyük hazinedir aslında. Beyaz bir kağıtla baş başa kaldığınız da yazdıklarınız karşısında kendiniz bile şaşırırsınız emin olun.

Aklıma bir fikir geldi ama , nasıl yapardım bilemedim.

Bir demet çiçekle beklesem , elimde o çiçeği görünce en azından bir gülümseme atarmıydı acaba ? Ne kaybedebilirdim ki , hem daha önce böyle bir şey hiç yapmamıştım her şeyin ilki güzel derler ya ..

Gidip bir demet Papatya aldım , bir bayana alınabilecek en güzel çiçektir herhalde. Elimde çiçekle geçerken mahalleye , milletin bakışları enterasandı. Niye bilmiyorum utandım ve başımı aşağı eğdim. Milletle göz teması kurmamak için ota boka baka baka geçtim köşe başına…

Saat akşam 7 olmuştu bile 10-15 dakika içinde geçicek ve ben çiçeği göbeğimin az yukarısı hizasında tutup bana bakmasını bekleyecektim , çiçekle beni görürse bazı şeyler renk verir diye düşündüm. Sol arka tarafımdan bir ses geldi hafif tebessüm dolu ;

- Vaayy yakışır abimee ..

- Yok olum benim değil arkadaş markete gitti öyle . / niye bilmiyorum istemdışı reddetmeye başladım , çiçek ve ben farklı dünyaların farklı insanı olduk bile beş dakika geçmeden.

- Ya ağabey kızla görüşücem , kırk yılda bir annesinden izin aldı ama param yok ateşlesene bir şeyler.

- Al bakalım.

- Bu çok ağabey ya dur iki on yaptırıp getireyim.

- Lan siktir git

Cepteki son yirmi lirayıda verdikten sonra bende ufaktan özgüven kaybıda başladı . Gelse konuşsak biryere gidelim dese ne bok yiyecem. Of puf içinde gitmeye niyetlenmişken çiçeğin hala elimde olduğunun farkına vardım etraftaki bakışlara istinaden.

Yolun tam karşısından Hasan ağabey geliyordu bizim pastaneci , tam yanımdan geçerken ‘ dizini çok titretiyorsun az sakin dur oğlum ‘ dedi.. Bunu duymak beni biraz rahatlattı en azından halden anlayan biri vardı. Bazı arkadaşlar elimde çiçekle beklediğimi görünce kendi aralarında geyiğini bile yaptılar

Ve işte o an .. o ismini bile bilmediğim geliyordu . ne yapacağımı şaşırdım.

Her zaman ki gibi önce beni gördü daha sonra başını aşağı eyip bana doğru gelmeye başladı. Aramızda dört adımlık mesefa vardı , bir adım öne çıkıp sağ elimde duran çiçeği sabitledim rahatca görsün diye. Kafasını kaldırıp önce çiçeğe sonra suratıma baktı , mimiklerinde hiçbir değişiklik yoktu , oysaki çok güzel bir tebessümde atmıştım suratına karşı. Birçok kızda işe yarıyordu bu bakış. Öylece yanımdan geçti ağır ağır..

Derin bir iç çekip , arkasından öyle bakarken duraksadığını gördüm. Durdu ve bana doğru baktı . Yüzümde çaresizliğimin portresi oluşurken , içime damlayan hüzün damları koskoca tuâle hayat vermişti bile..

 Devam edecek..