- MASAL -

 Sokaklar hızlı adımlarla ilerleyen insanlarla doluydu,  

Sanki birileri mecbur etmiş onları da,  

Onun için can havliyle koşturuyorlardı çalışmaya.

 Bir hamal kendi yoksulluğuna inat,  

Tıka basa dolduruyordu küfesini,  

Vücuduna oranla çok iriydi elleri belki

Ama o eller henüz ısınmamıştı sıcak bir soba karşısında, 

Ve nefesinin sıcaklığı yetmiyordu onları avutmaya..

So-ğuk, çok soğuk esiyordu rüzgar.

Sulanmış gözleri ve kızarmış burnuyla,

Köşe başında bilet satıyor bir ihtiyar,

Kırış kırış yüzü, kırlanmış sakalı,

Başında takkesi ve bastonuyla,

Masallardan çıkmış nur yüzlü biri gibiydi sanki.

Ve masal dinlemeyeli bir altmış yıl olmuştu belki..

Masallar karın doyurmuyor

Eskiden olduğu gibi avutmuyordu insanı

So-ğuk, çok soğuk esiyordu rüzgâr

Tüm güzel masalları

Tam ortasından ikiye kesiyordu

Ve insanlık az ileride bir bankın üzerinde,

Titremeden uyumaya çalışıyordu..

t.yazıcı