İyi Heceler..

Her şey ne güzel başlamıştı oysa ki; “Zaman” ı atlattığımı düşündürtmüştü bana.

Bir an için beni yönettiğini beni ele geçirdiğini unutmuş bir şekilde haykırmıştım sana “İyi heceler” diye..

Ne zordur düşüncenin dilini çözebilmek bilirmisiniz. Ne zordur iki bağlaç arasında sıkışmak. Ne zordur birleşik kelimeleri ayırmak. Türevleri , tümleçleri , özneleri , yüklemleri ayırmak ya da oluruna bırakmak.

Denize karşı bir bankta saatlerce sessizce oturan insandan korkun; o insan kelime kusar , cümle sıçar. Dikkat ederseniz ilk ağzından çıkan sözcükten önce ağız ve göz aynı anda hareket eder. İkisi de önce bir açılır. Üç beş saniye bekler; saatlerce içine sindirdiklerini dışarıya doğru üfürür , bu nefes diğer tüm içine atılanlarla birleşir ve gökyüzüne doğru yol alır.

Biz insanların en büyük avantajı bu sessiz nefesi gece gökyüzüne bakarak görebiliriz. Parıl parıl parlarlar. Bazılarımız onlara “yıldız” deriz.

Sonra ilginç bir şey olur ve o içinde tutunanlar bir hamlede dışarıya bırakılır , ve bir çift göze söylenir. İşte o zaman bir sözcük (yıldız) kayar. Ve bir dilek gerçek olur diğer dileklere nispet yaparcasına..

Kelimelerin anlamlarını çözmek zordur. Ne diyordu ; “kelimeler bazı anlamlara gelmiyor..”

Hakikaten gelmiyor.

En kabası ; Sevişmek ile sikişmek arasında ki pis anlamdaşlığa bakarak. Sevmek / sevişmek. Ya sevişmek ? şşşş ayıp ayıp.

Toplum içinde bir bayanın kafasını gözünü kırabilirsiniz hiç çekinmeden. Bu sizi ahlâksız ya da şerefsiz yapmaz. Ama bir bayanı öperseniz , bu sizi alçak şerefsiz biri yapar.

Ne demiştik kelimeler değil mi ? Görüldüğü gibi bazı şeyler bazı anlamlara gelmiyor.

Bu harf kalabalığı bu uzun cümleler bu pervasız gizli özneler.

Tek tek tutup yıkayın bütün harflerinizi. Ve kırmızı bir çamaşır ipliğiyle yenileyin / kurutun.

Onlara iyi bakın olur mu.

Bu harf kalabalığını iyi organize edenler öyle azaldı ki. Siz de yitip gidenlerden olmayın.

Hadi size “iyi heceler..”