Benimle direnirmisin ?

Her sabah ki gibi bir sabahtı o günde oysa ki..

Yine alarmı beş dakika erteleye erteleye yarım saat geciktirmiştim , yine işime geç kalmıştım ve nahlet olsun ki son üç günde üçüncü rüyalanışımdı. Üzerime sinen ter ve döl kokusuyla birlikte kendimi banyoya attım ve Mayısın son sıcağına kafa tutarcasına kaynar suyla duşumu aldım. Ayın hakkını versem iyi olacaktı oysa ki “Otuzbir Mayıs” manuel otuzbirle başlamıştı benim için..

Her zaman ki gibi yine / yeniden sıkıcı işimin başındaydım. Herkesin iş tercihinde tek umudu olan o “Masa Başı” nın başına oturup tükenmez kalemimin ucunu kemiriyordum. Akşam için sözleşmiştik arkadaşlarla , taksime gidip kitap okuyacaktık gezi parkında. Birde üzerimde feci şekilde elektrik var benim , harbi diyorum haa ulan selamlaştığım kişiye elektrik çarpıyor. Biraz çime toprağa basayım da atayım elektriği anasını satayım. Çok denedim ama sevişme sırasında hiç elektrik çarptıramadım partnerime. Aşağı kadar ulaşmıyor demek ki elektrik ya da beğenmiyor bana trip atıyor pezevenk , bunu mu lâik gördün bana diye.

Neyse , akşamı zor ettim. Bir şeyi hevesle beklediğin zaman o beklediğin şey olduğunca geç gelir anasını satayım – hayatın değişmez kanunu.

Akşam arkadaşlarla buluştuk , daha gitmeden gelmişti gerginlik haberlerini. Geyiğimizi yapa yapa taksime gittik. Gitmemizle duyumlarımızın ne denli ciddi olduğunu anladık. Ortalık karışmıştı , etrafımız bir sürü lacivert giyinimli kafasında beyaz bir kask olan ve o kaskın arkasında ki barkotunu bantlamış bir sürü insana benzeyen birileri vardı. Birde arabaları vardı üzerlerinde “Polis” yazıyordu. Şaşırdım..

Hemen gezi parkına doğru bir hınçla koşmaya başladık. Tabi o ara birbirimizi çoktaaan kaybetmiştik bile. Tek bildiğim bir an önce buradan kaçmaktı , ama kaçamadım. “Çatışmaların ortasında sevimli bir çocuk yüzüydüm sadece” dizeleri dizginlendi kafamda.

Ne suç işledim acaba diye düşündüm bir ara , olayı kişiselleştirdim. Bu lacivert giyen adamlar bana neden bu kadar kindar davranıyor olabilirdi ki ?

Zar zor nefes ala ala tünelin oraya doğru koşarken ayağım bir şeye takıldı düştüm. Tam toparlanacakken takıldığım şeyin bir insan olduğunu gördüm. Sol elmacık kemiğinde yumruğum büyüklüğünde açılma vardı. Sağ eli titriyordu. Başından tutup biraz havaya kaldırdım , ve bağırdım “ Ulan amına koduklarıııımmm “

İşin ciddiyetini o zaman anladım. Birileri bizi öldürmeye çalışıyordu belliydi. O an aklımdan “gezi parkı” yüzünden olabileceği tamamiyle çıktı. Çünkü bir halkın polisi kendi halkını neden öldürmek istesin ki onun haklarını savunuyor diye ?

Sol tarafım nefes alamayan insanlarla doluydu. Bir yandan astım hastaları , bir yanda yaşlılar , bir yanda çocuklar. Herkes yaralıydı. Kendi arkadaşlarım aklımdan çoktan çıkmıştı , acaba öldüler mi sorusu beynimi giyip durdu. Telefonumu çıkarıp aramayı denedim , sinyaller çoktan kesilmişti bile. Aha dedim yarağı yedik , buradan çıkış yok.

Hani zaman su gibi aktı derler ya , aynen öyle oldu. Etraftakilere yardım etmekten zaman nasıl geçti / neler oldu neler bitti pek anlayamadım. Tek bildiğim gittikce kalabalıklaştığımızdı. İlk bulduğum duvara sırtımı yasladım , biraz etrafı izledim. Gördüklerim karşısında kanım resmen dondu be dondu..

Gelen toplulukta birileri zafer işareti yapıyor , onun yanında ki kurt işareti.

Fenerbahçelisi “Saldır Beşiktaş” diyor , Galatasaraylısı yere düşen Fenerliyi ayağa kaldırıyor.

Karaköy de ki hayat kadınları yaralı insanları geneleve taşıyor , insanlar camilerde revirler oluşturuyor. Ama bitmiyor..

Lacivert giysililerin durmaya hiç niyeti yok. Portakal gazı diye bir cisim atıyorlar sürekli , nefesi direk kesiyor. Peşine de tomalardan gelen en şiddetlisinden tazikli su.. off yeme de yanında yat.

Ve tam o an gözüme takıldı o.

Sol ayağı aksıyordu , belli ki hızlıca tomadan kaçmaya çalışırken taziği yemişti. Zirâ saçları da öyle solgun ve yorgundu bedeni gibi.

Siper aldığım yerden yardım etmek için onun yanına doğru süratli bir depar attım. Yanına gittim hiç yüzüne bakmadan “Bir ihtiyacın varmı” dedim . “Yok nefesim kesiliyor az biraz ama dayanırım sadece gözlerim…gözlerim dedi.”

İlk kez gördüm gözlerini orada. Kalbimdeki ve zihnimde ki duygularım resmen karışmış çorba olmuştu. Sağ omzuna dürttüm bana baktı. Gözleri gazdan kan çanağı olmuştu. Sol arka cebimde duran limonu çıkartıp uzattım ve dedim ki ;

“ Benimle direnir misin ? “