Bizde mutsuz oluruz , çok mu ?

Başlangıçlarımızın hep iyi olacak diye bir kural mı var şu hayatta ?
Varsa eğer bana öyle bir bilgi verilmedi zirâ henüz kendileriyle tanışma şerefine erişemedim.Bazı insanlar ne kadar ağlamak isterse istesin ağlayamaz , bunu yaradandan gelen bir ceza olarak görürüm ben. Taa gırtlağa kadar gelir gelir de yukarıya çıkmaz bir türlü namussuz. Öyle at yelesi gibi gırtlakta dolanır durur. Eğer ağlayanlar kısmındaysan kendini şanslı sayman için yegâne bir sebep çıkardım bak sana.

Erken Kaybedenler vardır birde , onların en başından bellidir , onlar herşeye bir sıfır geride başlarlar. Böyle insanlar acıyı gülerek atarlar. En büyük zaafları gözbebekleridir. Oraya dikkatli bakın , içeride duran mezar taşını sizde iyi göreceksiniz.

Kötü başlangıçlar her zaman kötü sonlar getirmez elbet. "Son" demişken , cümle bitmeden nokta koymayı beceremiyorsan virgüllerini bol tutacaksın hayatta. Senin koyacağın bir nokta birinin öznelerini tümleçlerini bir çırpıda yok edebilir. "Akışına bıraktım hayatı" diye bahsettiğimiz şu hayat ne çok ayrıntıdan ibare öyle değil mi ?

Yıllar önce "Bizde mutsuz oluruz çok mu ? " soruna yanıt veremediğim gibi , öyle çok cevapsız sorular sardı ki etrafımı , hangi sokağa adımımı atsam biri karşıma çıkıyor kaçamaz oldum.
Sanırım yılların insanı nasıl düzdüğünün en naif açıklamasıdır "olgunluk"..
Baktık olmuyor , bizde mutsuz oluruz be..
çok mu ?