Tık.tık.tıkk Kim o ? - Beeen

Sabah onbirbuçuk da kapının takk tukk taak vurulmasıyla uyandım. Aha dedim kesin yine alacaklı geldi.

Kimsin la ;

- Benim

- Sen kimsin ?

- Senim

- Ben kimim lan

- La aç kapıyı

Kapıyı bi açtım kimse yok. Ama merdivenden biri yukarı doğru çıkıyor. Eee ben kimle konuştum ? Uyku sersemliğime vererek gelen ayak sesini bekledim. Gelen bir adamdı elinde bir paket.

- Selamun Aleykum –

- Aleykum Selam , buyur kardeş

- Tolga Yazıcı ?

- Benim.

- Senmisin

-Benim.

-Şuraya bir imza

Paketi alıp tekrar yattım. Yatmamla kalkmam bir oldu çünkü paketi unuttum.

Üzerinde gönderen kişiyi görünce kalbim güm güm güm oldu , çok heyecanlandım. Gerçekten benim için çok kıymetli bir insan bu güzel insan.

Paketi açtım , birde ne göreyim ben oradayım. Taa Ankara’dan beni bana göndermiş.

-Napıyosun la burada

-Çook soru sorma çıkar beni buradan daraldım ya la.

-Kurtulamıcam dimi senden , yine döndün dolaştın geldin bana.

- Hele bak hele bak hareketlere bak koskaca adam hala şair geyiklerinde , bak ikinci sayfada sana not var.

- Bi edepsizlik etmedin dimi

- Ona ? hee yok yok. Sanki çok meraklıyım tekrar sana gelmeye vallahi nasıl oldu bilmiyorum beni buldu yani seni.

Ne diyodu kitapta da;

" Akşam kanarken ellerimde
safran sarısı hüzünlerle
susuyorum bir mühür gibi
vedasız ayrılığı konuşmayalım diye
geç kaldım ben uçmaya
kanat alıştırırken çalılıkta
avcının arsız gözleri önünde
senden önce takıldım ökseye
aşk acizdir zaten çoğu zaman
kısa sürer karşılıklı da olsa
üstelik kanatsızdır bulutlar
taşıyamazlar kimseyi omuzlarında. "

O an için miydi bilmiyorum ama , okuduğumda fukara sümüğü gibi yapışmıştı üzerime bu “safransarı”. Biri benim hayatımı uzaktan izlemiş ve yazmıştı sanki. Hakikaten beni bana göndermiş çok sevdiğim dost / abla / can .

Kendime iyi sahip çıkacağım bu sefer , bunun sözünü veriyorum.

İyi seneler , iyi yıllar güzel insan.