Senden sonrasında gün karanlık,
Işıkları sönmüş bir şehrin ortasındayım..
Ve serseri bir yalnızlığın kucağındayım.
Hırpalar beni gece, ruhumu çatlatan soğukta..
Soramam ki kendime bu pervasız yolculuk nereye..
Titreyen tenimde, bu sabahı kayıp şehirde,
Titreyen tenimde, bu sabahı kayıp şehirde,
Sinsi bir yılana dönüşüp sokarken rüzgar,
Anlıyorum korkmuşluğumu..
Bu gitmeler tüketir nefesimi,
Kırağı yemiş zerdali çiçekleri gibi
Donuk, nefessiz kaybolmaya yüz tutmuşum.
Kaldırımda topuk sesleri,
Küfür olup nara atar arkamdan,
Korkarım...
Ellerim uzanır gecenin karasına,
Daracık yollar ilmik ilmik dolanır boynuma.
Bütün bu ışıklar, bu koca şehrin ışıkları sönüverir,
Üstüme gelir binalar..
Çatılar ayrılmak ister bedeninden,
yorgun,
Korkarım..
t.yazıcı
Bu gitmeler var ya.. İnsanı korkutup,yalnızlaştırmakta birebir.
YanıtlaSil"gitme" eylemi zaten başlı başına bir "yalnızlığa kaçış" değilmidir ki..
Sil"Hani gelecektin, gelip de düslerime bagdas kuracaktin.. Sicakligini yorgan yapip, üzerime örtecektin.. Hani ? "
Sildiye hayiflanmistim bir zamanlar birisine. Oysa ben firar ettigim müddetce kimsenin gelecegi yok. Yakinda bende kalan Istanbul resmini getiriyorum geriye, bakalim sablon uyacak mi ?
İstanbul yine aynı , cuk diye uyar.
SilAaa yine değişmişsin kış geliyor ya bere takmışsın:)))
YanıtlaSilHer mevsime göre bir fotom var :d
SilBaşlar var ve acı sonlar var
YanıtlaSilya ortadakiler ?
Silgece okumalıydım bunu ben
YanıtlaSilGece yazılan bir şiiri gece okumak..
SilBaşım gözüm üstüne.
Biri durdursun istiyor insan. Sarssin. Dur gitme ne yapıyorsun denilmesini. Insan zaten hep korkusundan gidiyor.. Başka hiçbirşey değil. Hep o korkular.. Sadece sen varsın yazıda. Insanın yorulduğunda kendine dönmesi belki de en büyük ilacı olamaz mi, olabilir!
YanıtlaSilKendiyle kurduğu betimleme..kendine haykırış , artık ne dersen..
Sil