Suskunum , Yorgunum , Tedirginim ben..

İnsan ruhunu görebilme imkanınız olsaydı , onu görmek istermiydiniz ?

Değerli arkadaşım suicolour sayesinde ruhum gayet dingin bu aralar paylaştığı müziklerden dolayı.

24 sene Özgün müzik ve Halk Türküleriyle büyüyünce bazı müziklere / seslere alışmak zor oluyor tabiki.. Ona hareketlilik için  ‘biraz Ankara havası’ paylaşta iki miskete düşelim dedim..

Oda ‘herkes senin gibi mutlu değil ya ‘ dedi. İşte tam orası zurnanın zaaarrrtt dediği yerdi bir tebessüm attım arkadaşımın bloğuna , sonra son paylaştığı müziği bir daha dinledim bildiğin gözlerim kapandı. Bir iç çektim , bir şeyler yazmak istedim..

Uzun zamandır içimde sakladıklarımı yazayım , belki rahatlarım..

Oldum olası içimde ki sıkıntıları dışarıya vurmayı beceremedim , hep içimde sakladım. Karşıdan bakıldığında gayet mutlu ve güleç biriyimdir halbuki ama şâirinde dediği gibi ;

“Bakmayın bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma... Ben aslında çok gülerim ve ben gülerken hiç kimse yalan olduğunu anlamaz.”

Çok yalnız kaldım , çok kendimle konuştum gece ayazında..

köşede bucakta unutulmuş bir vazo gibi hissediyorum kendimi . Hani hem vardır bilirsin ama orada köşede bi yerde kalmıştır ya aynen öyle.

Bir vazo gibi yalnızım.

Ama ben beceremedim , o vazo kadar olamadım.

Düşüp paramparça oldum.. Tam 5 sene kendimi yeniden toplamaya çalıştım , anka kuşuna derlerya kendini külünden yaratan diye.. halt etmiş !

her şeyim parçalandı , gülüşlerim..hüzünlerim..sitemlerim !

Kendimi toplamak zor oldu be..

En ufak parçasına kadar toplamaya çalıştım kendimi , ama ne yazar.. Paramparça bir vazoyu birleştirmek mümkün mü ? – değil..

İnsanın kaderi böyle kısır döngü işte , nasıl başladıysa öyle gidiyor..

Bizimkisi tam ondan..

Çocukluk desen , cumbalı evlerin damlarından damlaya damlaya süzülüp geçti..

Ayakkabı boyası tezgahım bile yoktu , bakkaldan aldığım sünger boyayla ayakkabı boyacılığından oto arma hırsızlığına terfi ettim.. büyüklerimin söylediğine göre iyi koşuyordum kiloma rağmen yakalanma riskim azdı.

Kurtlarla çakallarla çok erken tanıştım

Ben çaldım / çaldıkca kovaladılar ben kaçmayı öyle öğrendim. Hiçde yakalanmadım.

Şimdi ortopedik ayakkabılarıma rağmen iki adım koşasım yok , tükendim..

Yıllar eskitti her şeyi ..

Ergenlik desen , ne ergenlik triplerini yaşayabildim nede tadını çıkarabildim.

Param yine yoktu , tipsizin tekiydim bildiğin yağ tulumuydum ama cüssemden ötürü herkes benden korkardı yinede kızlarla aramı hep iyi tuttum. Orta okulda kızlara olan düşkünlüğümden ötürü adım ibneye bile çıkmıştı.

Sonra lisede düştü sol köşeme bir kız.. oda ergenliğimi yedi.

Senelerce peşinden koştum da ne oldu ? neyse , anlatmıştım onu biraz aşağıda görürsünüz..

Onun acısını unutmak için vurdum kendimi alkole ota boka ne bulduysam içtim. Evden kaçmalar mı dersin , İstanbul’a kafa tutmak mı dersin kör horoz gibi oradan oraya zıplayıp duruyordum.. vukuat , bela pehh..

18 ‘ e geldik tam işi gücü kurduk bu seferde kader vurdu sillesini..

Yıllarca hastanelerde yattım , belamı siktiler!

Hergün başucumda birileri öldü..

Her gözümü açtığımda birine kalp masajı yapıyorlardı.

Benim ağabeylerim , ablalarım , kardeşlerim , dostlarım gözümün önünde can verdi , çoğundan helallik aldım. Onlar öleceklerini biliyorlardı !

Leş gibi kusmuk kokuyordu heryer ! doktorlar , hemşireler , hasta bakıcıları..

Amına kodum dünyasından öyle bıkmıştım ki , hayattan vazgeçmek ne demek çok iyi bilirim !

Ben ki güçlü kuvvetli nam-ı değer Ayı Tolga , bildiğin sıskaya dönmüştüm ! Herkesin size acıyarak bakması çok kötü..

Bana acıyarak baktılar !

Ben ölüydüm , öldüm !

Dirildim !

Sonra bir daha öldüm !

Yine dirildim!

Ölmedim ulan , ölüme direndim !

Hani geçiniriz ya delikanlıyız diye.. pehh !

İçiniz oluk oluk kanadımı sizi görürüm ben.. Önce götünüze iki parmak sokup kontrol ederler

Sonra koca lağmanı yerleştirirler.. sıç sıçabildiğin kadar !

Bakarlar , baktıkca pis kokar

Sonra biri gelir elinde uzunca bir şeyle , nefes alamıyorsundur gelip gırtlağına sokar

Elinden ayağından tutarlar , karaya vurmuş balık gibi çırpınırsın nefes .. nefes.. nefes.. nefes alll ! nefes al ulannnnnn ! nefes allll nefes aaaaaaalllllllll !!!!!!

Alırsın ya nefesi işte..

Yaşıyorsun dur , yaşıyorsun..

Yaşamak için sebepler hep çıkar karşına

Yaşarsın..

Mutluluk mu ?

İsmini duydum , tanıyorum yokluğundan..

Gülmek mi ?

Her zaman bir sebep vardır..

Yeterki kendinizi o kara boşluğa bırakmayın.

--

Hee birde suicolour , bende sana bu şarkıyı tavsiye edeyim.

Belki benim dinlediklerimde ruhu dinlendiriyordur ne dersin : )

İnsan zihni tuhaf , unutmak / unutulmak çok doğal.. ama olurda birgün karşınıza en üstte paylaştığım şarkı çıkarsa beni hatırlayın olurmu.O şarkının içinde ben yaşıyorum..

// benim sonum dünden belli..

++

Gülmek için hep beraber hadi..

İki nokta üst üste kapa parantez.

: )