Bir tutam yalnızlık

Yalnız kaldı yine düşlerim
Oysaki inanmıştım yeniden sevebileceğime
Sustuklarım birden büyüdü içimde
Ne kendimi inandırabildim
Nede bir gönüle demir atabildim
Tek yapabildiğim , dönüp geriye bakmak oldu
Sağıma baksam hüzün ,
Soluma baksam bir kaçış
Tüm hücrelerim tiksindi birden
Sol kaburgam bile firar etti bu bedenden..

Öyle yalnızım ki
Bazen kendimden korkar oluyorum
Her aynaya baktığımda ürperiyorum
Duvarlarla sohbet ediyor,
Onlara çocukluğumu anlatıyorum,
Şu kayıp giden yaşanılmamış çocukluktan..
Onu söylerken bile ürperiyorum
Korkuyorum beni terkeder diye
Ruhum .. çocukluk ruhum .

Önceden bu kadar koymazdı ayrılıklar
Önceden , ayrılıklar bu kadar uzun olmazdı
Belkide ondan bu yaralı sözlerim
Belkide özledim farkında değilim..

Ateist bir melodi gibiyim
Hiçbir şarkı sözüne  inanmıyorum
Birtek yağmurun sesi duraklatıyor beni
Islanmaktan korkuyorum kuduz bir köpek gibi
Önceleri yürümeyi severdim yağmurda
Şimdi deli danalar gibi titriyorum
Evet .. evet sanırım seni özlüyorum

Özlemek artık adı sanı unutulmuş birşey gibi
Eskiyip tozlu raflara kaldırılmış bir eşya gibi
Niye özlediğimi unutuyorum
Niye üşüdüğümü unutuyorum
Niye korktuğumu unutuyorum
Ahh , sanırım yaşlanıyorum
değil ..

Yalnızım ,
Kuduz köpek kadar yalnızım
Ya kendimden kaçıyorum
Yada bana uzatılan elleri kendimden uzaklaştırıyorum..
Bugün bir tutam daha aşka lanet attım
İyice pişmesini bekliyorum
Suyundan iyi çorba yapılıyormuş deniyeceğim
Malum vitamini onun içinde..
Biraz acılı olsada bu aşkıda sindireceğim
Acısı neremden çıkar bilmiyorum
Ama yutuyorum
Afiyet olsun ..

t.yazıcı
Kasım 2010